ചിരിക്കാനറിയാതെ ....വിതുമ്പനറിയാതെ ....
എന്റെ നൊമ്പരമത്രയും കാറ്റുകൊണ്ട്പോവാതെ
നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തു പെയ്യുകയാണ് ഞാന്‍ .........

Wednesday 11 April 2012

രാത്രിയുടെ നിലവിളി

കരിവളയുടഞ്ഞുതിര്‍ന്ന
ചുടുചോരയില്‍ കണ്ടത്
വര്‍ണങ്ങളുടെ 
വെറും ലയനങ്ങള്‍.
കിടപ്പറയുടെ വിമൂഖതകളില്‍ 
മറന്നുവച്ച നിശ്വാസങ്ങള്‍.
ഒരു വിളിപ്പാടകലെ
കൊഴിഞ്ഞു വീണ മോഹങ്ങള്‍.
അനാഥമായ നിലവിളികള്‍ക്കൊടുവില്‍
തളര്‍ന്നു വീണ ശരീരങ്ങള്‍.
അസ്തമയ സൂര്യന്‍ 
രാത്രിയെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി.
നിലാവ് അറിയാത്ത ഭാവം നടിച്ച്
എങ്ങോ പോയൊളിച്ചു.
ഇനിയുള്ളത് ,
മിഴികളിറുക്കിയടച്ചു 
നീണ്ടു പോകുന്ന ഇരുള്‍ വഴികളിലേക്ക് 
തിരിഞ്ഞുനോക്കാനാകാതെയുള്ള
വീഴ്ചകളാണ് ....